De grens over

Donderdag 7 september

Na een fijne nachtrust (maar niet heus) zijn we gaan douchen in de daarvoor bestemde gelegenheid, ik moet zeggen het zag er goed uit en schoon. Nadat we alles hadden opgeruimd en vast gezet zijn we onze reis gaan vervolgen. Op de planning stond de reis naar de grensovergang van Amerika, onderweg hebben we de snelwegen vermeden en dat pakte voor ons goed uit. Prachtige glooiende wegen, je weet wel dan zie je de weg recht voor je omhoog en omlaag lopen waar je dan ook uiteindelijk over rijd. We zijn de grens overgegaan bij de Niagara Falls over de Rainbow bridge , zelf vond ik (we) het erg spannend zo wachten in de rij voordat je aan de beurt bent. Het begon goed die man begon een heel verhaal te vertellen en keek uiteindelijk op wat ik daarop ging antwoorden maar ik dacht dat ie het tegen iemand anders had (haha) dus luisterde we samen nogmaals naar zijn verhaal. Wat we gingen doen , hoelang we bleven, of dat we groente en of fruit en of haardhout bij ons hadden maar alles van dat hadden we niet bij ons want we hadden ons zelf goed ingelicht wat mocht en niet mocht. Wat we wel mochten was de camper op een parkeerplaats zetten en naar binnen gaan, daar zit je dan in een wachtkamer met mensen die allemaal naar binnen worden geroepen en ook de mensen die NA ons binnen kwamen naar binnen zien gaan, uiteindelijk werden we geroepen (ze waren ons niet vergeten) en daar werd weer het hele verhaal gevraagd en zo we mochten ook onze 10 vingers laten scannen en een foto laten maken en 6 dollar per persoon betalen.

WE ZIJN IN AMERIKA, mijn eerste indruk van deze stad (Buffalo)was, wat een armoedig zooitje hier, leeg staande (slechte) huizen de sfeer was niet prettig , de mensen die je zag keken niet al te vrolijk. Misschien dat het elders in Buffalo beter is maar wat wij hebben gezien was echt dramatisch, dus met gierende banden door rijden. De wegen zijn ook niet bepaald wat we gewend zijn, wat slecht. Ik wil niet helemaal negatief overkomen maar naarmate we verder reden werd het allemaal iets beter. Het werd veel levendiger veel grote winkels langs de zeer brede wegen.

De planning was dat we naar East Otto Forest gingen om daar te gaan overnachten in de vrije natuur. Op internet was aangegeven dat dit allemaal mogelijk is en volgens de website zag het er mooi uit zo op de foto’s. Eenmaal daar aangekomen zag het er erg smoezelig uit , de slagboom stond open en zijn naar binnen gegaan. Via een onverhard weggetje reden we omlaag door het bos naar het meer. Zo af en toe zag je wel plaatsjes waar je kon staan maar niet groot genoeg voor onze camper, en ook niet wat wij wilde. Hoe verder je reed werd de weg steeds slechter, je zag wel dat het had geregend uiteindelijk ben ik tot twee keer aan toe bij een doodlopende weg terecht gekomen waar ze een soort keerlus hebben gerealiseerd voor auto’s, met de camper was enkele malen steken dat het uiteindelijk lukte om te draaien, na de tweede keer was het voor mijn genoeg om dit oord met gierende banden te verlaten niet te veel gas anders had ik daar nooit weg kunnen komen op het weggetje zo naar boven met al die bochten.

Weer een streep door de rekening het was immers 16.30 uur en nu moesten op de bonnefooi een camperplaats zoeken, rond 17.30 uur hadden we er een gevonden. Een groot resort met bestaande huisje , vaste camper plaatsen en ook voor de dag recreatie. Bij het plaatsen van de camper kwam de buurman helpen om deze van ons recht te zetten door middel van planken onder de wielen te plaatsen zodat ie recht stond. Een heel behulpzame man die uit Buffalo kwam. Het heeft echt de hele nacht keihard geregend en geonweerd , zo van dat je een flits zag en meteen dat gedonder hoorde. Tot later……

Ophalen van de camper

Na weer een lange nacht van niet kunnen slapen, we zijn om 22 uur gaan slapen later lukte ons niet maar we waren allebei om de paar uur wakker. Ik ben rond 4.00 uur maar gaan douchen en daarna aankleden en toen op bed gaan liggen wachten tot 6.30 dan kunnen we ontbijten.... Toen we naar de ontbijtruimte liepen was er een hele groep Fransen je hoorde de hele tijd bonjour.

Maar uiteindelijk konden we ons ontbijt klaarmaken Rob maakte wafels en geroosterde broodjes als toetje een bakje yoghurt. Daar komen we de ochtend wel mee door. Om 11 uur konden we onze camper halen, achteraf had dat niet gemogen want daar betalen mensen 250 euro voor(Om voor 11 uur hun camper te halen), maar die man die Rob gesproken had zei kom maar om 11 uur.

Nou weer dat filmpje moeten kijken hoe het allemaal werkt en daarna rondje camper of er niks stuk is. Dus na een uur konden we instappen en de weg op.

Door naar de supermarkt maar alleen de basis dingen halen want je mag geen vlees groente fruit e.d. invoeren naar Amerika en daar gaan we donderdag heen.

Het is toch wel wennen zo'n grote camper tenminste zegt Rob ik zit er gewoon naast en help met navigeren...hier links en straks rechts enzo.

Na het boodschappen doen door naar onze 1e camping het is niet precies de camping die we zoeken maar voor de 1e camping is het prima. Bij het aanmelden vroegen ze of ik Ingrid was ...er kwamen niet zoveel gasten en zeker niet uit Nederland. Maar hele vriendelijke mensen. We hadden een kippetje gehaald dus lekker makkelijk eten. Alles uitgepakt en bed opgemaakt. We zijn er klaar voor..

Morgen de grens over kijken hoe dat gaat.

We zijn in Canada aangekomen

Het is eindelijk zover, we gaan naar Canada. Eerst nog even 8 uur vliegen maar dan krijg je er ook iets voor terug. We hebben extra beenruimte genomen en dat pakte goed uit. (de foto's volgen later).

Bij aankomst in Canada ging alles van het lijedakje , in notime stonden we buiten te wachten op de shuttle bus die ons naar het hotel ging brengen. Na de eerste nacht (moeilijk kunnen slapen) zijn we die ochtend op gehaald door een taxi en die bracht ons naar het vertrekpunt van de bustour naar de Niagra Falls.

Na anderhalf uur rijden kwamen we daar aan, ik moet je zeggen het is daar prachtig mooi , veel mooier dan wat je dan op tv ziet of andere programma's. Gigantische watervallen en wat een kracht zit daarin en dat 24/7 dag in dag uit.

Na de lunch hadden we een boottocht richting de watervallen, allemaal een rode poncho aan tegen het opstuimige water. Wederom een prachtige ervaring om mee te mogen maken. Dit heeft voor mij veel indruk achter gelaten.

Na de watervallen zijn we weer de bus ingegaan en hebben een tour gemaakt van de bezienswaardigheden, onderweg nog uitgestapt om van de omgeving te genieten. Vervolgens hebben we nog een wijnboerderij bezocht met (uiteraard) vele verschillende wijnen die we mochten proeven. 1 soort wijn viel ons op namelijk de "ice wijn", gemaakt van bevroren druiven en die smaakte vrij zoet en ook wel lekker. Uiteindelijk hebben we een pot champagne mostert gekocht.

Op de terugweg naar het hotel met de bus heeft de buschauffeur geregeld dat we het laatste stukje met een taxi naar het hotel werden gebracht anders moest ie teveel omrijden met de bus. Uiteindelijk stond er een "strech limo" klaar om ons weg te brengen. Ook dit is weer zoiets wat we nog niet hebben mogen meemaken.

Al met al best wel een drukke dag achter de rug, morgen (6 september) kunnen we de camper om 11.00 uur ophalen. We kijken er naar uit, eerst nog een nachtje slapen.

We gaan weer naar Canada!!!!

Hallo allemaal en welkom op onze reisblog.

Nog 29 dagen en dan gaan we weer op avontuur. En nog 16 dagen werken....kunnen we niet wachten?????hahahaha niet echt nee

We kijken er enorm naar uit en zijn nog druk bezig met onze route, gaan we naar Amerika of alleen Canada, we gaan vooral voor de natuur dus echt grote steden gaan we proberen te vermijden. Komen we in de buurt van New York, dan zetten we onze camper wel even neer en pakken de metro

Dus nog even geduld dan gaan we onze belevenissen weer vertellen.

Groetjes,

ingrid en rob