Donderdag 7 september

Na een fijne nachtrust (maar niet heus) zijn we gaan douchen in de daarvoor bestemde gelegenheid, ik moet zeggen het zag er goed uit en schoon. Nadat we alles hadden opgeruimd en vast gezet zijn we onze reis gaan vervolgen. Op de planning stond de reis naar de grensovergang van Amerika, onderweg hebben we de snelwegen vermeden en dat pakte voor ons goed uit. Prachtige glooiende wegen, je weet wel dan zie je de weg recht voor je omhoog en omlaag lopen waar je dan ook uiteindelijk over rijd. We zijn de grens overgegaan bij de Niagara Falls over de Rainbow bridge , zelf vond ik (we) het erg spannend zo wachten in de rij voordat je aan de beurt bent. Het begon goed die man begon een heel verhaal te vertellen en keek uiteindelijk op wat ik daarop ging antwoorden maar ik dacht dat ie het tegen iemand anders had (haha) dus luisterde we samen nogmaals naar zijn verhaal. Wat we gingen doen , hoelang we bleven, of dat we groente en of fruit en of haardhout bij ons hadden maar alles van dat hadden we niet bij ons want we hadden ons zelf goed ingelicht wat mocht en niet mocht. Wat we wel mochten was de camper op een parkeerplaats zetten en naar binnen gaan, daar zit je dan in een wachtkamer met mensen die allemaal naar binnen worden geroepen en ook de mensen die NA ons binnen kwamen naar binnen zien gaan, uiteindelijk werden we geroepen (ze waren ons niet vergeten) en daar werd weer het hele verhaal gevraagd en zo we mochten ook onze 10 vingers laten scannen en een foto laten maken en 6 dollar per persoon betalen.

WE ZIJN IN AMERIKA, mijn eerste indruk van deze stad (Buffalo)was, wat een armoedig zooitje hier, leeg staande (slechte) huizen de sfeer was niet prettig , de mensen die je zag keken niet al te vrolijk. Misschien dat het elders in Buffalo beter is maar wat wij hebben gezien was echt dramatisch, dus met gierende banden door rijden. De wegen zijn ook niet bepaald wat we gewend zijn, wat slecht. Ik wil niet helemaal negatief overkomen maar naarmate we verder reden werd het allemaal iets beter. Het werd veel levendiger veel grote winkels langs de zeer brede wegen.

De planning was dat we naar East Otto Forest gingen om daar te gaan overnachten in de vrije natuur. Op internet was aangegeven dat dit allemaal mogelijk is en volgens de website zag het er mooi uit zo op de foto’s. Eenmaal daar aangekomen zag het er erg smoezelig uit , de slagboom stond open en zijn naar binnen gegaan. Via een onverhard weggetje reden we omlaag door het bos naar het meer. Zo af en toe zag je wel plaatsjes waar je kon staan maar niet groot genoeg voor onze camper, en ook niet wat wij wilde. Hoe verder je reed werd de weg steeds slechter, je zag wel dat het had geregend uiteindelijk ben ik tot twee keer aan toe bij een doodlopende weg terecht gekomen waar ze een soort keerlus hebben gerealiseerd voor auto’s, met de camper was enkele malen steken dat het uiteindelijk lukte om te draaien, na de tweede keer was het voor mijn genoeg om dit oord met gierende banden te verlaten niet te veel gas anders had ik daar nooit weg kunnen komen op het weggetje zo naar boven met al die bochten.

Weer een streep door de rekening het was immers 16.30 uur en nu moesten op de bonnefooi een camperplaats zoeken, rond 17.30 uur hadden we er een gevonden. Een groot resort met bestaande huisje , vaste camper plaatsen en ook voor de dag recreatie. Bij het plaatsen van de camper kwam de buurman helpen om deze van ons recht te zetten door middel van planken onder de wielen te plaatsen zodat ie recht stond. Een heel behulpzame man die uit Buffalo kwam. Het heeft echt de hele nacht keihard geregend en geonweerd , zo van dat je een flits zag en meteen dat gedonder hoorde. Tot later……