Bij de grensovergang van Amerika naar Canada waren er geen problemen wel werd ons gevraagd waarom we geen stempel in onze paspoort hadden van de aankomst op het vliegveld in Toronto. Hier hadden we geen verklaring voor gelukkig maakte ze er ook geen probleem van. In de middag zijn we gaan kijken waar we wilde gaan overnachten en het werd "oak bay".

De volgende dag zijn we rustig gaan rijden en ook hier vermijden we de snelwegen zodat je iets meer te zien krijgt van de omgeving. Na een tijdje rijden wilde ik de camper aan de kant zetten om wat foto's te maken alleen is het vervelende hiervan dat de camper (slagschip) vrij groot is om even aan de kant te gaan. Op een rustige weg heb ik de camper uiteindelijk achteruit een weiland in gereden.Nadat we iets hadden gedronken en wat foto's hadden gemaakt stopte er een auto met de vraag of dat alles oke was. Zo kwamen we met deze mensen in gesprek en vertelde ze wat we zoal deden en wat voor soort overnachting wij graag willen hebben. Ook zij vertelde dat verderop een campground was, alleen dat was niet datgene wat we zochten. Toen zeiden ze, we hebben de overnachting die jullie zoeken, namelijk dat jullie (wij dus) de camper op hun grond mochten zetten om daar de nacht door te brengen. HELEMAAL TE GEK!!!!!. Nadat we achter ze aan zijn gereden en bij hun huis aankwamen mochten we de camper neerzetten waar we wilde. Toen we bezig waren met goed neer zetten werden we uitgenodigd voor een kampvuur die ze 's avonds gingen maken. We hebben een heel gezellige avond gehad en nieuwe vrienden gemaakt.

De volgende ochtend hebben afscheid genomen van elkaar, we gingen naar "fundy national park" zelf heb ik de route laten zien aan Rany en Carrol en die vertelde ons dat dat een goede keus is. Onderweg nog even naar het dorp gegaan om bij "Tim Horton" de wifi gebruiken om de kinderen te laten weten waar we naar toe gaan. Volgends de berekening gingen we via weg 111 naar 114 , ongeveer bij "waterford" veranderde de weg naar 114 alsmede ook het asfalt hier ophield te bestaan. !!!!!!!!!!!! Heb ik weer doe ik iets wat volgens de regels zou moeten gaan krijg ik dit. Ik had had voor mijzelf bedacht dat ik 1 kilometer door zou rijden en als het gevoel negatief zou zijn ik zou gaan keren.

Niet veel later zagen we huisjes langs de waterkant en auto's en mensen, ik ben gestopt en heb gevraagd of dat ik wel de goede weg had genomen en deze man vertelde mij dat dat zo was alleen hebben we geen asfalt voor onze deur. Op mijn vraag hoelang deze weg zo bleef vertelde hij mij dat dit zo doorging tot aan het park waar we heen wilde, een kilometer of 20 !!!!!!!.

Het was een hobbelige weg en ik heb rustig aan gedaan zo af en toe zag ik in mijn buitenspiegel dat er iemand langs wilde, vervolgens ging ik aan de kant en stopte zodat ze erlangs konden en ook zij stopte naast mij om te vragen of dat alles in orde was en ik ze vertelde waar ik heen ging en ze bevestigde dat we de goede kant op gingen maar het wel rustig aan moesten doen.

Na deze enerverende ervaring zijn we uiteindelijk op de bestemming aangekomen, dat weerhield ons er niet van om de "dikson" watervallen te bekijken en te beklimmen. We hebben een overnachting nu in het park geboekt, het is er lekker rustig en niet al te warm.

Tot de volgende keer