Laatste reisblog verhaal

We hebben onze laatste nacht in de camper door gebracht,dit was onze koudste nacht en ochtend (+5 graden),gelukkig deed de verwarming goed zijn best. Bij de huur van de camper staat ook vermeld dat de camper schoon moet worden ingeleverd, dus op naar een wasstraat die deze camper kan wassen, niet elke wasstraat is geschikt vooreen camper. Het was uiteindelijk geen prettig werkje maar hij zag er weer schoon uit. Op de terugweg naar het verhuurbedrijf nog even (af) tanken en uiteindelijk inleveren. Het inleveren ging lekker vlotjes, dus daar waren we snel weer weg.

We zijn met de taxi naar het hotel gegaan waar we onze laatste nacht gaan doorbrengen, We zijn zojuist lekker wezen uiteten en dat smaakte goed. Terug in het hotel ga ik straks even douchen, tv kijken en hopelijk val ik snel in slaap op een goed bed. Morgenochtend moeten we om 12.00 uurde kamer verlaten, 14.30 uurgaan we met de shuttlebus naar het vliegveld en om 19.00 uur vertrekt het vliegtuig naar Amsterdam.

Dit is ons laatste bericht op de reisblog, we hopen dat jullie ook een beetje hebben kunnen mee genieten van onze belevenissen van deze reis. We proberen alsnog enkele foto's toe te voegen.

Op enkele kilometers na (35 km) ,hebben we 5000 kilometer afgelegd.

De groetjes van Rob en Ingrid

de laatste dagen

We hebbben al een paar dagen niets meer geschreven, de dagen gaan ook allemaal zo snel voorbij en we zijn druk bezig met rondrijden rondkijken en nog steeds genieten van de natuur.

We staan nu op een camping in Barrie een Koa camping. Daar betaal je wat meer voor maar daar heb je toch meer. Want 1 nadeel van camperen vind ik toch wel het sanitair. Je eigen toilet en eigen douche is toch erg belangrijk. En wij denken toch iets anders over hygiene dan de meeste canadezen. Er hangen hier nog overal gordijntjes voor de ramen bij het toiletgebouw en douchegordijnen bij de doucheruimtes. Nu kan je ook douchen in de camper maar ook die ruimte is niet al te groot en Rob komt met zijn hoofd boven de douchekop uit.

We gaan vandaag even winkelen en daarna door naar Kincardine. We gaan de camper inleveren want we gaan de laatste nacht in een hotel slapen even nog lekker kunnen douchen in je "eigen" douche en voorbereiden op de reis terug naar huis. We vliegen zaterdag om 19.00 terug en komen zondagochtend aan.

We hebben heel veel foto's gemaakt maar de verbinding is overal zo minimaal dus als we thuis zijn maken we een verzameling van de mooiste foto's.

Wat zijn die 4 weken omgevlogen maar we zouden het zo weer doen. En ook 4 weken op elkaars lip zitten hebben we goed doorstaan(hahaha)

Groeten van ons allebei en tot gauw

Vrijdag 22 september

Vrijdag 22 september

Vanmorgen vroeg op zoals gewoonlijk, we waren dichtbij een supermarkt dus even wat brood en eten voor die avond gehaald en rijden maar.

We wilde zo snel mogelijk de stad uit maar op de 1 of andere manier wil dat steeds niet lukken. Het begon lekker maar dan zijn ze opeens bezig met werk aan de weg en dan zegt je GPS steeds maar…. opnieuw berekenen…. of keerom. Maar je wordt er in ieder geval niet wijzer van, dus uiteindelijk maar een stukje snelweg richting Montreal. Daarna de snelweg af even tanken en dan lekker weer de rustige wegen rijden. Wat alleen zo jammer is dat er zo weinig plekken zijn om te stoppen langs de weg. Want ik zie hele mooie dingen beekjes en andere dingen maar Rob moet toch op de weg letten. En je kan als haast geen auto kwijt langs de weg laat staan een camper van 9 meter lang. Uiteindelijk zijn we naast een kerk gaan staan om daar even een broodje te eten en even onze benen te strekken.

We wilde langs een info of VVV dat hier is aangeduid met een bordje met een vraagteken erop om een kaartje van de omgeving te krijgen en misschien wat campground waar we kunnen overnachten. Dus de hele tijd opletten op dat bordje met een vraagteken. Maar niks hoor uiteindelijk na een hele tijd eindelijk een bordje dus wij stoppen en snel naar binnen……..helaas ze waren geopend tot 18 september dat krijg je als je in het naseizoen gaat. Je merkt dat er ook heel wat campings aan het opruimen zijn. Maar dat was bij deze camping niet het geval….waar we heel vaak als 1 van de weinige zijn staan er nu toch heel wat trailers om ons heen. Het is natuurlijk ook het begin van het weekend en nog heel mooi weer. Iets van 26 graden…niet verkeerd.

We verbazen ons elke keer weer hoe de natuur hier wisselt dan is alles heel erg vlak dan heuvelachtig maar dan opeens stijg je gewoon weer 500 meter. Vandaag op een mooie camping met uitzicht op een berg met bomen die al de herfstkleuren gaan krijgen en dat varieert van lichtgeel tot donkerrood.

We hebben al 3600 km gereden en we moeten nog iets van 1000 dus dat wordt bij betalen. Maar ach dat is dan niet anders.

Morgen gaan we richting Montreal maar we blijven zoveel mogelijk uit de stad want dat werkt niet met een camper van 9 meter lang.

onze laatste reparatie.....hopelijk

Vanmorgen moesten we om 9.00 bij de caravan reparateur wezen of hoe je dat ook noemt. We hadden gisteren nog gevraagd of we langs konden komen zodat ze vast konden kijken wat er aan de hand was. Nee dat kon niet. Dus na even zoeken vanmorgen het bedrijf gevonden, na even bekijken ...tja dat onderdeel hebben we niet in voorraad...... Dus of we even 124 km naar St Antonin wilde rijden. Het was wel ongeveer de kant die we op moesten maar je gaat toch met een ander gevoel die kant op. Van hoelang gaat het allemaal duren en is het makkelijk te maken. Na rijden van die 125 km gelukkig snel gevonden dankzij de gps en de aanwijzingen van de reparateur.

Gelukkig was er 1 jongen die engels sprak die andere monteur begon gelijk in het frans zijn verhaal te doen. Maar alles werkte een keer mee dus na een half uur konden we gaan rijden. We hadden 1 gelukje toen we de grens van de staat Quebec over gingen ging de klok een uur terug.

We hadden besloten dat we naar Quebec gingen rijden en we konden kiezen met de pont over of helemaal langs het water rijden. Een uurtje of 3. We besloten langs het water te gaan rijden en echt schitterende beelden. Na een aantal keer gestopt te zijn kwamen we aan vlakbij Quebec rond 16.30 dus gigantisch druk. Daar rij je dan in de file alle borden zijn in het Frans. Echt heel irritant. Je weet gewoon niet waar je heen moet. Na een lange lange tijd en al onderweg vanaf 8.30 hebben we een plekje gevonden voor de nacht. Ondertussen was het 19.30.

Morgen gaan we heel kort rijden en dan de hele dag een beetje niksen.....hebben we na de dag van vandaag en gisteren wel verdiend.

Het is moeilijk om foto's te plaatsen omdat de wifi zeer traag is.

Zodra er sterkere wifi is plaatsen we meer foto's.

Soms zit het mee, meestal zit het tegen

nog even terug komen over de dag dat we in Fundy National Park zijn geweest, we hadden van tevoren gevraagd waar we konden overnachten in het park, er waren drie plekken en we gingen voor de bovenste gelegen campground. De rit naar boven ging geweldig keurige nette asfalt wegen en een brug met overkapping en die 4,4 meter hoog was. Eenmaal boven aangekomen stond de dame achter het loket met haar mond open van verbazing dat wij daar stonden met onze camper. "Zijn jullie hier boven gekomen via de brug" vroeg ze aan mij en ik zei ja ,maar dat mag helemaal niet zei ze maar wij hebben echt geen borden gezien ofzo. Puntje bij paaltje mochten we dus NIET overnachten daar we moesten beneden maar een plekje gaan zoeken, dat is uiteindelijk wel gelukt.

De volgende dag stond de planning naar "Kouchibouguac" te gaan ook dit is een nationale park. Van tevoren bekeken hoe we gingen rijden.We volgen de weg en de navigatie gaf aan dat ik moest afslaan terwijl het overige verkeer rechtdoor ging. Nu had ik mij voor genomen om niet meer zo'n "dirt road" te nemen, dat is zo'n wegdek waar geen asfalt is. En ja hoor het asfalt was opgehouden te bestaan en ging over in een dirt raod, ik had me voor genomen om 100 meter door te rijden om te kijken of dat er na de afslag asfalt zou zijn. Op de hoek aangekomen zag ik links van mij een politieauto staan zo'n 4 wiel drive en een Quat achterin de laadbak. Ik ben gaan informeren bij deze agente en die vertelde mij dat dit een heel goed te doen weg is ondanks dat er geen asfalt was. Ze heeft mij op een papiertje geschreven hoe te rijden en waar we moesten stoppen om een prachtige waterval te kunnen zien die lang niet bij iedereen bekend is, toen had ik toch gekozen om deze dirt road te vervolgen. Over het algemeen rijden de canadezen met gemak over zo'n weg als over het asfalt. Je komt zo nu en dan wel iemand tegen of halen je in alsof je stil staat maar ik rij toch maar iets rustiger erover heen. En wat die agente mij vertelde dat het maar een klein stukje was was het voor ons toch weer een behoorlijk stuk rijden met 10 km per uur. Nou uiteindelijk hebben we de waterval niet bekeken en had een plaatselijke voorbijganger gevraagd zo snel mogelijk naar de bewoonde wereld te dirigeren, deze man was zo vriendelijk om ons daar heen te brengen. (ik reed achter hem aan).

De "Kouchibouguac" park was er weer eentje om door een ringetje te halen geweldig mooi daar, prachtig. Er was daar zowaar ook een strand en het meer lag er prachtig bij. Alleen we gingen de was doen en dat heeft ons 2 uur en 30 minuten gekost.

De volgende dag zijn we naar Badhurst geweest daar hebben we informatie gehaald over een ander national park namelijk de "Mount Carleton Provincal Park", dit zou anderhalf uur rijden zijn , dat leek ons een goed plan. Even nog wat boodschappen inslaan en gaan met die banaan. We lopen terug naar de camper met onze boodschappen en ik vond de camper een beetje scheef staan, nu kon dit komen omdat ie op een schuin hellinkje stond maar toch vond ik het niet kloppen. Toevallig verderop was er een soort kwikfit en heb gevraagd of dat ze de achterband (binnenzijde) wilde oppompen. Tijdens het oppompen riep die vrouw mij en we hoorde de band leeglopen (niet bij ventiel). Dus moet ik eerst contact opnemen met de verhuurder van de camper die dan toestemming moet geven om te gaan wisselelen. Alleen dit bedrijf had de benodigde apparatuur niet om de camper te kunnen opkrikken. Later kreeg ik een adres van de camper verhuurder waar ik het mocht laten doen, 20 minuten rijden terwijl ze weten dat die band lek ik. Rustig gereden naar dat bedrijf en die heeft het allemaal geregeld. Al met al waren we zeker ruim 3 uur kwijt door dit gedoe. Inmiddels was het 15.30 uur en ik wilde toch door rijden naar het park, uiteindelijk waren we er om 17.15 uur. Heerlijke nachtrust gehad het was alsof we alleen waren in dat gigantische park.

Ook is die avond onze boiler stuk gegaan dat wil dus zeggen geen warm water. . . . . dus de volgende dag weer bellen met het bedrijf en ik heb zeker een uur moeten wachten op een reactie waar ik heen zou moeten gaan om te repareren. Na een uur heb ik zelf gebeld en ze wisten het nog niet , ik vertelde dat ik verder ging rijden naar "Edmundston" en ik daar weer contact met ze zou opnemen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg een adres van ze maar het bedrijf wilde een afspraak maken om het te laten repareren. . . . . . helaas vandaag gaat niet lukken dus zijn we genoodzaakt om de nacht hier door te brengen. Morgenochtend om 09.00 uur zijn we de eerste, we gaan het mee maken.

We zijn weer terug in Canada

Bij de grensovergang van Amerika naar Canada waren er geen problemen wel werd ons gevraagd waarom we geen stempel in onze paspoort hadden van de aankomst op het vliegveld in Toronto. Hier hadden we geen verklaring voor gelukkig maakte ze er ook geen probleem van. In de middag zijn we gaan kijken waar we wilde gaan overnachten en het werd "oak bay".

De volgende dag zijn we rustig gaan rijden en ook hier vermijden we de snelwegen zodat je iets meer te zien krijgt van de omgeving. Na een tijdje rijden wilde ik de camper aan de kant zetten om wat foto's te maken alleen is het vervelende hiervan dat de camper (slagschip) vrij groot is om even aan de kant te gaan. Op een rustige weg heb ik de camper uiteindelijk achteruit een weiland in gereden.Nadat we iets hadden gedronken en wat foto's hadden gemaakt stopte er een auto met de vraag of dat alles oke was. Zo kwamen we met deze mensen in gesprek en vertelde ze wat we zoal deden en wat voor soort overnachting wij graag willen hebben. Ook zij vertelde dat verderop een campground was, alleen dat was niet datgene wat we zochten. Toen zeiden ze, we hebben de overnachting die jullie zoeken, namelijk dat jullie (wij dus) de camper op hun grond mochten zetten om daar de nacht door te brengen. HELEMAAL TE GEK!!!!!. Nadat we achter ze aan zijn gereden en bij hun huis aankwamen mochten we de camper neerzetten waar we wilde. Toen we bezig waren met goed neer zetten werden we uitgenodigd voor een kampvuur die ze 's avonds gingen maken. We hebben een heel gezellige avond gehad en nieuwe vrienden gemaakt.

De volgende ochtend hebben afscheid genomen van elkaar, we gingen naar "fundy national park" zelf heb ik de route laten zien aan Rany en Carrol en die vertelde ons dat dat een goede keus is. Onderweg nog even naar het dorp gegaan om bij "Tim Horton" de wifi gebruiken om de kinderen te laten weten waar we naar toe gaan. Volgends de berekening gingen we via weg 111 naar 114 , ongeveer bij "waterford" veranderde de weg naar 114 alsmede ook het asfalt hier ophield te bestaan. !!!!!!!!!!!! Heb ik weer doe ik iets wat volgens de regels zou moeten gaan krijg ik dit. Ik had had voor mijzelf bedacht dat ik 1 kilometer door zou rijden en als het gevoel negatief zou zijn ik zou gaan keren.

Niet veel later zagen we huisjes langs de waterkant en auto's en mensen, ik ben gestopt en heb gevraagd of dat ik wel de goede weg had genomen en deze man vertelde mij dat dat zo was alleen hebben we geen asfalt voor onze deur. Op mijn vraag hoelang deze weg zo bleef vertelde hij mij dat dit zo doorging tot aan het park waar we heen wilde, een kilometer of 20 !!!!!!!.

Het was een hobbelige weg en ik heb rustig aan gedaan zo af en toe zag ik in mijn buitenspiegel dat er iemand langs wilde, vervolgens ging ik aan de kant en stopte zodat ze erlangs konden en ook zij stopte naast mij om te vragen of dat alles in orde was en ik ze vertelde waar ik heen ging en ze bevestigde dat we de goede kant op gingen maar het wel rustig aan moesten doen.

Na deze enerverende ervaring zijn we uiteindelijk op de bestemming aangekomen, dat weerhield ons er niet van om de "dikson" watervallen te bekijken en te beklimmen. We hebben een overnachting nu in het park geboekt, het is er lekker rustig en niet al te warm.

Tot de volgende keer

De laatste dag in Amerika

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik (rob) een stukje hebt geschreven.

Gisteren onderweg naar onze overnachtings plaats , reden we over een prachtig pas neer gelegde asfalt laag. Er kwamen zo af en toe wel auto's tegemoet en 1 daarvan toeterde naar ons, later begreep ik waarom we kwamen een viaduct tegen en die had een hoogte van 10 feet en 9 nog iets. Dan ga je snel rekenen hoeveel een feet is , 30 feet is 9,10 meter (lengte camper) delen door 3 is dan ongeveel 3 meter. De camper is 2,70 cm hoog dus moet het kunnen, stapvoets reed ik eronder door en het ging allemaal net want er stond iemand te kijken en die zei: dat heb je goed gedaan , op de terugweg moet je niet je banden op pompen want anders gaat het niet.

Het is vandaag onze laatste avond hier in Amerika morgen gaan we de grens over naar Canada richting New Brunswick. Dat houd dus in dat we vandaag alles moeten opeten wat betreft groente en fruit. Zelfs mijn haardhout die ik gebruik om een kampvuur te maken moet ik achter laten (morgen geef ik het laatste wat ik heb aan de buurman). Voor ons zelf nog het een en ander op een rijtje zetten zodat we niks over het hoofd zien als we bij de grens controle zijn.

Wederom een spannend momentje morgen, jullie horen later hoe het is gegaan.

Vrijdag en zaterdag

We zijn al een paar dagen op zoek in Amerika naar de kleine campsites waar we 2 jaar geleden ook naar toe gingen in Canada. Daar kunnen ongeveer 10 tot 20 campers staan en meestal betaal je een symbolisch bedrag tussen de 10 en 20 dollar. Maar we kunnen het hier gewoon niet vinden. We beginnen met rijden vanaf een uur of 9 en denken dan een campsites gevonden te hebben op internet maar puntje bij paaltje is het niks of we kunnen het niet vinden dus uiteindelijk hebben we rond 16 uur nog niks dus dan maar naar een betaalde camping van rond de 45 dollar waar je dicht op elkaar gepakt staat en wat wij dus niet willen maar na een rit van zo'n 8 à 9 uur zijn we er wel klaar mee. We zeggen dus nu al 2 dagen tegen elkaar nu gaan we het anders doen. Vandaag bracht een man ons naar een plek wat wij mooi vinden maar die plekken waren of te klein of te scheef en onze camper heeft geen uitschuifpoten om stabieler te staan dus vandaag dus inderdaad weer bij een betaalde camping. De ritten zijn wel geweldig heel veel berg op of berg af en geweldige uitzichten ik heb het geprobeerd te filmen maar de diepte zie je gewoon niet terug.

Dus we genieten wel van de ritten maar we hebben nu in 4 dagen bijna 900 km gereden en dat was niet echt de bedoeling. Dus vanaf morgen gaan we het opnieuw anders doen ???.

We hebben niet echt altijd goed internet. We vertellen onze kinderen wel waar we ongeveer naar toe gaan of sturen soms de route die we gaan rijden. Zo weten ze toch waar we ongeveer uithangen.

Nou hopelijk gaat de route van morgen beter maar we blijven wel genieten van alles om ons heen